Սրտացավ ու հոգատար․․․ այսպես են Գորիսում բնորոշում բժիշկ սոնոգրաֆիստին։
Նրան հաճախ կարելի է տեսնել քրոջ՝ Արմինեի հետ թևանցուկ։ Հաճախ միասին են տուն գնում՝ հարևաններ են, գնումներ են կատարում, աշխատանքային օրվա ավարտին սուրճ խմում։
Արմինեն քրոջ մասին խոսելիս հպարտությունն ու զարմանքը չի թաքցնում, պատմում է հիվանդների հետ հոգատարության մասին, ու ասում,- գուցե այդքան պարտաճանաչ լինելն էլ մի բան չի։
-Աշխատանքի ժամանակ և աշխատանքից հետո հանդարտ պատասխանում է զանգերին, հաճախ ինքն է զանգահարում, հիվանդներից տեղեկանում։
Ի պատասխան բժշկուհին ասում է,
-բայց ո՞նց, չիմանամ հիվանդս ոնց եղավ, վիրահատությունը ոնց անցավ․․․
-Եթե կոչումիդ տեր չես, ու չես սիրում մասնագիտությունդ, ընտրել ես նրա համար, որ անունդ բժիշկ լինի, խորհուրդ կտամ փոխել, եթե նույնիսկ ավարտել ես։ Կան մարդիկ, ովքեր ուզում են այդ անունը կրել, բայց անվան հետ միասին ծանրությանն ու դժվարությանը կամ պատրաստ չեն, կամ էլ չեն ուզում։
Բժիշկն ապրելակերպ է, ոչ թե՝ մասնագիտություն։
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք՝ այստեղ։
Հրապարակումը պատրաստվել է Եվրոպական միության ֆինանսական աջակցությամբ՝ «Եվրոպական մեդիահարթակ Հայաստանում. հուսալի և պրոֆեսիոնալ լրատվամիջոցների կառուցում» ծրագրի շրջանակներում։
Բովանդակության համար պատասխանատվություն է կրում Գորիսի մամուլի ակումբը, և պարտադիր չէ, որ այն արտահայտի Եվրոպական միության տեսակետները:
