27-ամյա կոռնիձորցի կապիտան Հարութ Դավթյանն է․
47 օր «Արմենիա» հանրապետական բժշկական հիվանդանոցում անցկացնելուց հետո կարճատև արձակուրդով տանն է, կարողանում է ինքնուրույն տեղաշարժվել: Սովորել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում և գերազանց ավարտելով, ծառայության անցել բանակում։
Անցյալ տարվա սեպտեմբերի 28-ին՝ պատերազմի երկրորդ օրը, Ջրականի մարտի դաշտում հակառակորդի կողմից գրավված պահակակետերն իր ջոկատով հետ վերադարձնելուց հետո ականաբեկորային վիրավորում է ստացել գլխի շրջանում, որի պատճառով վնասվել է նյարդային համակարգն, անշարժացել մարմնի աջ հատվածը, բայց երկու բարդ վիրահատություններից հետո սկսել է մասնակի կազդուրվել։ Բժիշկները հուսադրել են, որ ֆիզիկական վարժությունների շնորհիվ կվերականգնվի շարժունակությունը: Հարութը հետևում է բժիշկների խորհրդին, պարբերաբար ֆիզիկական վարժություններ կատարում։
Կինը՝ Լիանան, պատմում է, որ ամուսնու անգիտակից լինելու օրերին վերակենդանացման բաժնում նա սկսել է խոսել ամուսնու հետ, նաև հայտնել իր հղիության մասին լուրը, որը Լիանայի կարծիքով ապրելու մեծ ուժ է տվել Հարութին:
Վեց ամիս Հարութը լիարժեք կյանքի համար պայքարել է նաև Հայրենիքի պաշտպանի վերականգնողական կենտրոնում՝ Զինվորի տանը, երկու ամիս հետո գլխի պլաստիկ վիրահատության է ենթարկվելու: Մինչ այդ մասնակցում է կենտրոնի նախաձեռնությամբ վիրավոր զինվորների համար անցկացվող մասնագիտական կողմնորոշման դասընթացների, ծրագրավորման հմտություններ է սովորում, ցանկություն ունի IT (այ թի ) մասնագետ դառնալ:
«Միայն այն հույսով ենք ապրում, որ մի օր տղաս կվերականգնվի, բայց հույսներս չենք կորցնում շնորհակալ եմ Ասծուց, որ որդիս ողջ է, իսկ թոռնուհուս ծնվելը մի նոր կյանքի իմաստ է տվել ինչպես նրան, այնպես էլ մեզ»,- ասում է հերոսի հայրը:
Հարութի հայրը՝ Համբարձումը, 1989-1994 թվականներին կռվել է Արցախյան առաջին պատերազմում, որի ընթացքում կանտուզիա է ստացել, նա ևս գլխի ձախ հատվածի վիրավորում է ստացել, երրորդ կարգի հաշմանդամ է։
Հարազատները առաջարկել են որպեսզի տեղափոխվի արտերկիր բուժման և մշտական ապրելու նպատակով, բայց Հարութը ասում է, որ չի կարող իր երկիրը թողնել ու հեռանալ:
Սույն հոդվածը հրապարակվել է ԵՄ ֆինանսական աջակցությամբ: Հոդվածը արտացոլում է հեղինակի կարծիքը և պարտադիր չէ, որ արտացոլի ԵՄ տեսակետը։
