Լուսինե Մարգարյանն Արցախից է, սովորում է Գորիսի պետական համալսարանի մասնագիտական մանկավարժություն՝ ֆիզիկա (հեռակա ուսուցում) բաժնի չորորդ կուրսում: Ապրում էր Քաշաթաղի շրջանի Իշխանաձոր գյուղում. ընտանիքը մասնակցել է երիտասարդ ընտանիքների համար սահմանված վերաբնակեցման ծրագրին:
«Ընտրել եմ Գորիսի պետական համալսարանն այն պատճառներով, որ և՛ գնալ- գալու համար է հարմար, և՛ գոհ եմ ուսուցման որակից, ուսման վարձի հետ կապված խնդիրներ չեմ ունեցել, ամուսինս Արցախյան պատերազմի մասնակից է, և այդ հիմքով վարձս զեղչվել է: «ՀԱԼԵՊ» հայրենակցական բարեսիրական հասարակական կազմակերպության ծրագրի շրջանակներում, վարձիս մյուս մասն էլ զեղչվեց և տարվա կտրվածքով վճարել եմ ընդամենը 25հազար դրամ: Մեծ պահանջարկ կար ֆիզիկայի ուսուցչուհու, այդ իսկ պատճառով ընտրեցի հենց այդ բաժինը: Մեկ տարի աշխատել եմ Քաշաթաղի շրջանի Քարոտանի միջնակարգ դպրոցում՝ ֆիզիկա, մաթեմատիկա առարկաներ եմ պարապել: Եթե աշխատանք գտնեմ, հնարավորություն կունենամ նաև մագիստրատուրայում սովորել»,- ասում է Լուսինեն:
Սեպտեմբերի 27-ի Արցախյան պատերազմի օրերին նրա ընտանիքը ստիպված էր լքել իր բնակավայրը:
«Հայաստանի տարբեր քաղաքներում աշխատանք ենք փնտրել, վարձով բնակարան, ու միայն Գորիսում կարողացանք գտնել: Ամուսինս ավտոմեխանիկ է, և արդեն աշխատանք ունի, ապրում ենք վարձով, հուսով եմ մի դուռ կբացվի և տուն կունենանք»,- ասում է Լուսինեն:
Արցախյան պատերազմից հետո տեղահանված արցախցի շատ ուսանողներ են սովորում, և կրթությունից դուրս մնացած չորս արցախցի ուսանողներ, ովքեր ազատվել են համալսարանից ըստ «Գորիսի պետական համալսարանի ուսանողների հեռացման (ազատման) և վերականգնման կարգ»-ի: Կրթության շարունակականության ապահովման համար Արցախից տեղահանված ուսանողների ուսումնառությունը կազմակերպվել է առցանց, նրանց փաստաթղթերը ֆակուլտետների կողմից ներկայացվել է տարբեր կրթաթոշակային ծրագրերի, որոնք ստացել են ուսման վճարի փոխհատուցումներ ընթացիկ ուսումնական առաջին կիսամյակի համար: Նրանցից 29-ին աջակցել է «ՀԱԼԵՊ» հայրենակցական բարեսիրական հասարակական կազմակերպությունը։
Արցախից տեղահանված ուսանողներից երեքն օգտվել են նաև ԳՊՀ-ի ուսանողների ուսման վճարի մասնակի փոխհատուցման կանոնակարգով սահմանված տարբեր տարրակարգերից, վեցը՝ ՀՀ կառավարության հայտարարած 2020-21թթ․ ուսումնական տարվա 1-ին կիսամյակի ուսման վարձավճարի ամբողջական փոխհատուցումից՝ որպես Արցախյան պատերազմում մարտական գործողություններին մասնակից ուսանող:
Մոնիկա Սնեցունցն ապրել է Քաշաթաղի շրջանի Ծաղկաբերդ գյուղում: Իննամյա կրթություն ստանալուց հետո ուսումը շարունակել է Գորիսի պետական քոլեջի «Հաշվողական տեխնիկա և ավտոմատացված համակարգերի» ծրագրերի ապահովում բաժնում, ցանկանում է դառնալ ծրագրավորող:
«Երբ նոր էի եկել Գորիս շատ լավ էին ինձ ընդունել քոլեջում, անգամ հանրակացարանում սենյակ էին առաջարկել , բայց նախընտրեցի վարձով բնակվել քրոջս հետ միասին, նա նույնպես ուսանողուհի է: Արցախյան պատերազմից հետո կորցրեցինք մեր տունը, ծնողներս միացան մեզ»:
Հայրն ականազերծող է, շարունակում է աշխատել Արցախում: Մայրն ու քույրն արդեն աշխատանք են գտել թոնրատանը: Ցանկություն ունեն մշտական բնակվել Գորիսում:
«Երազում էի սովորել բժշկական համալսարանում, բայց ֆինանսական միջոցների և կացության խնդրի պատճառով 9-րդ դասարանս ավարտելուց հետո տեղափոխվեցի Գորիս: Վարձով եմ ապրում, որովհետև հանրակացարանում այլևս ազատ սենյակ չկա»,-ասում է Քաշաթաղից տեղահանված Սաթենիկ Մարտիրոսյանը։ Նա նաև պատմում է, որ տեղահանվելիս հայրը կարողացել է մի քանի անուն գյուղտեխնիկա տեղափոխել Հայաստան, սակայն մինչև հիմա չեն կարողանում այնպիսի բնակարան գտնել, որի հարևանությամբ հնարավոր լինի նաև այդ տեխնիկան պահել։ Ընտանիքի մի մասը այլ բնակավայրում է ապրում, ստիպված են մշտապես տեղից-տեղ տեղափոխվել։
«Շատ եմ ցանկանում ապրել և սովորել Գորիսում, բայց պետք է միանամ ծնողներիս, ստիպված եմ թղթերս հանել քոլեջից: Եթե այստեղ ունենամ հարմար աշխատանք մեծ սիրով կմնամ Գորիսում»,- ասում է Սաթենիկը:
Սույն հոդվածը հրապարակվել է ԵՄ ֆինանսական աջակցությամբ: Հոդվածը արտացոլում է հեղինակի կարծիքը և պարտադիր չէ, որ արտացոլի ԵՄ տեսակետը։
